අද පොදුරාජ්‍ය මණ්ඩලීය රාජ්‍ය නායක සමුළුව ඇරැඹිණි. 1976 දී පැවැත්වූ නොබැඳි රාජ්‍ය නායකයන්ගේ සමුළුවට පසුව මෙරට පැවැත්වෙන විශාලම ජාත්‍යන්තර සමුළුව මෙය වේ. මේ සමුළුවට රටක් වශයෙන් විශාල කැපකිරීම් කරමින්, කොළඹුන් තමන්ගේ ජීවන රටාවන් පවා වෙනස් කරමින් ක්‍රියා කල නිසාම මෙයින් ලැබෙන ප්‍රයෝජන හා මෙයින් පසු ලංකාව ගැන විමසීම වටී.
පොදුරාජ්‍ය මණ්ඩලය යනු අතීත බ්‍රිතාන්‍ය යටත් විජිත රටවල් 53 කින් සැදි ජාත්‍යන්තර සංවධානයකි. එය ලෝක ජනගහනයෙන් 1/4 ක් නියෝජනය කරයි. බ්‍රිතාන්‍ය අධිරාජ්‍යය දැන් අවසන් වී බොහෝ කල් නිසාම හා ලෝක බලවතෙක් ලෙස බ්‍රිතාන්‍යය සතු තත්වය හීන වී ඇති නිසා පොදු රාජ්‍ය මණ්ඩලය යනු එතරම් බලවත් සංවිධානයක් හෝ වැදගත් සංවිධානයක් නොවේ. බ්‍රිතාන්‍යයට තමන් තවදුරටත් යටත් විජිත වල නායකයා කීමට හා අන් රටවල් වලට තමන් "හිරු නොබසින අධිරාජ්‍යයේ" කොටස්කරුවන් බව කියාපෑමට හැරෙන්නට මේ සංවිධානයෙන් ප්‍රයෝජනයක් නැත. පොදුරාජ්‍ය මණ්ඩලය යනු මෙකල "නොබැඳි ජාතීන්ගේ සංවිධානය" මෙන් නමට පමණක් තිබෙන්නා වූ සංවිධානයක් මිස ජාත්‍යන්තර වශයෙන් කිසිඳු වැදගත්කමක් හිමි සංවිධානයක් නොවන බවත් මෙහිලා කිව යුතුය.
පොදු රාජ්‍ය මණ්ඩලීය සමුළුවට ශ්‍රී ලංකාව මෙතරම් උනන්දුවක් දැක්වීමට හේතු කාරණා රැසක් ඇත. යුද්ධය අවසාන වීමත් සමගම සාර්තක රාජ්‍යයක් ලෙස ඉදිරියට එන බව ලෝකයට කීමට අවස්ථාවක් අවශ්‍ය වීම ප්‍රධාන කරුණයි. යුද්ධයෙන් පසුව භෞතික සංවර්ධනය අතින් මෙරට ගව් ගණනක් ඉදිරියට ආ බව අවිවාදයෙන් පිළිගත යුතු කරුණකි. එමෙන්ම යුද්ධයේ භෞතික බලපෑම් හා දේපල/යටිතල පහසුකම් අහිමිවීමේ පාඩුව ඉතා කෙටි කලකින් වසා ගැනීමට ලංකාව සමත්වී ඇත. අවතැන් වූවත් බහුතරයක් පදිංචි කරමින් ලබූ ජයග්‍රහනය ද අමතක කල නොහැක.
මෙරට අවස්ථා ගනනාවක ම මානව හිමිකම් කඩවීම ගැන පරීක්ෂණ සඳහා ජාත්‍යන්තර මානව හිමිකම් කවුන්සිලය ඉදිරියේ ගැටලු රාශියකට මුහුන දුන් රටකි. මීට පෙර දෙවතාවක් ම මානව හිමිකම් කවුන්සිලයේදී ශ්‍රී ලංකාවට එරෙහි යෝජනා සම්මත කර තිබුණි. අපේ අසල්වාසී රටවල් පවා ඒ අවස්ථා වලදී අපට පිටුපෑවෝය. ලංකාවට මේ අවස්ථාවේදී ජාත්‍යන්තර පිළිගැනීම අත්‍යාවශ්‍ය නිසාම මෙවැනි සමුළුවක් පැවැත්වූවා කියා සිතිය හැක. ජාත්‍යන්තර ආයෝජන හා සංචාරක ව්‍යාපාරය අනෙක් අරමුණු ය.
පොදු රාජ්‍ය මණ්ඩල සමුළුව පැවැත්වෙන දවස් කීපයේ හා ඊට පෙර සූදානම ට අති විශාල ධනස්කන්ධයක් වියදම් කිරීමට අපට සිදුවේ. කොළඹ නගරය සම්පූර්ණයෙන්ම වාගේ අලංකරණය කෙරේ. පාරවල් අලුතින් තාර දමා පදික වේදිකා වලට ගල් අතුරා මිහිබට සුරපුරයක් මෙන් අලංකාර කර තිබේ. සම්මන්ත්‍රණ ශාලා වල සිට අනෙකුත් ඉදිකිරීම් සඳහා වියදම් කල මුදල සුළුපටු නැත. නවීන පන්නයේ බෙන්ස් රථ ගෙන්වීමට රාජ්‍ය නායකයින් මෙන්ම අනෙකුත් අමුත්තන්ගේ ගමන් පහසුව, ආරක්ශාව, පරිපාලන කටයුතු වලට අති විශාල ධනයක් වියදම් වී තිබේ. මෙවැනි සමුළුවකට මුදල් වියදම් කරන්නට වෙන බව සැබෑව. නමුත් ලංකාවේ සෑම ව්‍යාපෘතියක් මෙන් ම මේ සමුළුව ද අකාර්යක්ෂමතාවෙන්, මුදල් යටිමඩි ගැසීමෙන්, නාස්තියෙන් පිරී පවතී. කුළී පදනමකින් තොරව නවීන වාහන මිලදී ගැනීමෙන්, මල් වෙඩි වලට කෝටි ගනන් වියදම් කිරීමෙන් හා රුපියල් 15000 කින් නිමකර ගැනීමට තිබුණු නිල වෙබ් අඩවියට ලක්ෂ 15 ක් වියදම් කිරීමෙන් හා තවත් එකී මෙකී නොකී ක්‍රම රාශියකින් ඒ බව ඔප්පු වේ.
පොදු රද මඩල සමුළුවෙන් අපි අපේක්ෂා කල ප්‍රයෝජන හා ඒවා ඇත්තටම ලැබෙන්නේ ද යන්න ගැන දැන් විමසා බලමු. ජාත්‍යන්තර වශයෙන් එතරම් ප්‍රභල නොවුනද ලංකාව ජාත්‍යන්තරයේ ගනුදෙණු කරල ප්‍රධාන රටවල් පොදු රාජ්‍ය මණ්ඩලයේ ඇත. එවැනි රටවල් වල පිළිගැනීම අනාගතයේ අපට වැදගත් වේ. නමුත් ඉන්දීය අගමැතිවරයාගේ නොපැමිණීම හා කැනඩාවේ වර්ජනය නිසාම සමුළුව පටන් ගන්නත් කලියෙන්ම ලංකාව ගැන පැතිරුනේ හොඳ ආකල්පයක් නොවේ.
බ්‍රිතාන්‍ය චැනල් 4 නාලිකාවේ මාධ්‍යවේදීන්ට ලංකාවට පැමිණීමට වීසා ලබාදීමෙන් රජය දැඩි අපහසුතාවයකට පත් විය. චැනල් 4 එන්නේ පොදු රද සමුළුව වාර්ථා කරීමට නම් නොවන බව ඕනෑම කෙනෙකුට තේරුම් යන කරුණකි. ලංකාව පීරමින් ඕපාදූප සොයා, ලංකාවේ සිදුවන මානව හිමිකම් උල්ලංඝණය වෙනවා යැයි ජාත්‍යන්තරය ට කීමට් මොවුන් සැදී පැහැදී සිටිති. යාපනයට යාමට ගිය එම නාලිකාවේ මාධ්‍ය කණ්ඩායමට අනුරාධපුරයේදී එල්ලවූ ප්‍රහාරය ඔවුනට තවත් ආශිර්වාදයක් ම විය. අවසානේ "කුම්බලා මාළු කෑවා නම් විඳවාපන් බළලෝ" කියන්නා වගේ ම රජයටත් පොදුවේ ලංකාවටත් සිදුවෙන්නේ තව තවත් ජාත්‍යන්තරය අහිමුව හෑල්ලුවට ලක්වීම ය.
ජාත්‍යන්තර සමුළුවකට අවශ්‍ය පහසුකම් හා අදාල පරිසරය සකස් වීම අනිවාර්ය ය. අප කොතරම් පාරවල් හැදුවත්, නගර අලංකාරණය කලත් සමුළුවට පැමිණෙන රාජ්‍ය නායකයින් හා අදාල නිලධාරීන් ලංකාව කෙරෙහි ඇතිකරගන්නා ආකල්පයේ වෙනසක් වෙන්නේ ද නැත. අප භෞතික වශයෙන් කොතරම් දියුණු වුවත් එයින් අපේ රටට මිසක් ජාත්‍යන්තර ප්‍රජාවට වැදගත් කමක් නැත්තේ ය. අපට ලැබුණු එකම වාසිය කොළඹ පුරවරයේ යම් කොටසක් අලංකාර වීම පමණ ය.
ලෝක ආර්ථිකය ආගාධයක වැටී තිබෙන මේ යුගයේ පොදු රාජ්‍ය මණ්ඩලයේ බලවත් රටවල් සියල්ලම පාහේ වැටී ඇත්තේ බරපතල ආර්ථික අර්බුදයක ය.පොදු රාජ්‍ය මණ්ඩලයේ බලවත් රටවල් (ඉන්දියාව හැරුණු කොට.) ණය බරින් මිරිකී අභ්‍යන්තර ප්‍රශ්න වැලක පැටලී ඇත. මහා පරිමාණ ආයෝජන එවැනි රටවලින් බලාපොරොත්තු විය නොහැක. ආයෝජන ලබා ගැනීමට පොදු රාජ්‍ය මණ්ඩලීය සමුළුවක් තැබිය යුතු යැයි කොන්දේසියක් නොමැති නිසාත් සමුළුවක් අතරතුරදී නොව වෙනත් මාර්ග වලින් ද්වී පාර්ශික සාකච්චා වලින් ආයෝජන ලබා ගැනීම ඵලදායී වන නිසාම මේ සමුළුවෙන් ලැබෙන විදේශ ආයෝජන වාසි අවම වේ.
එමෙන්ම සංචාරක ව්‍යාපාරය නංවා තැබීමට සම් තල්ලුවක් මෙයින් ලැබුනත් පොදු රාජ්‍ය මණ්ඩලීය සමුළුවක් වැනි මහා ව්‍යාපෘතියකට වියදම් කල මුදලට සාපේක්ෂව සංචාරක ව්‍යාපාරයේ මහා වර්ධනයක් දැකිය නොහැක. සමුළුව අතරතුරේදී සිදුවූ සංසිද්ධි හා ලංකාවේ බලපෑම් කණ්ඩායක් වල සෘණාත්මක ක්‍රියාකලාපය නිසාම සංචාරයකින් නොපැමිණීමට ඉඩකඩක් ඇත. දූෂණය, නාස්තිය, අකාර්යක්ෂමතාව පිරුණු සංවිධාන යාන්ත්‍රණයක් නිසා මේ සමුළුවට වියදම් කල මුදල සැලසුම් කල මුදලට වඩා වැඩි විය හැක. එමෙන්ම ඉදිකල යටිතල පහසුකම්, ගෙන්වූ වාහන නියමාකාරයෙන් රටේ ප්‍රයෝජනයට ගන්නවාට වඩා දේශපාලකයින් තමන්ගේ ප්‍රයෝජනය සඳහා පාවිච්චි නොකරතියි කිව හැක්කේ කාහට ද ?
ජාත්‍යන්තර සමුළු පැවැත්වීම රටට යහපත් වන බව ඇත්තකි. නමුත් රාජ්‍ය තාන්ත්‍රික වශයෙන් අඳුරු යුගයක් පසුකරන ලංකාව මේ අවස්ථාවේ අනවශ්‍ය අවධානය ලබා නොගෙන සූක්ෂමව ක්‍රියා කල යුතු වේ. තමන් ගැන මහා ඉහලින් වර්ණනා කරගන්නවාට වඩා සත්‍ය වශයෙන් යහපාලනයට යොමු වීම වඩාත් ප්‍රතිඵලදායක ය. මුහුද හත් ගව්වක් තිබියදී අමුඩ ගසන්නා සේ රටේ තව සංවර්ධන ව්‍යාපෘති වලට වියදම් කිරීමට තිබූ මුදල් වලින් තමන්ට ලැබෙන වාසි අවම වන සමුළුවක් පැවැත්වීම කොතරම් උචිත වන්නේ දැයි තවදුරටත් සිතා බැලීම වටී
කතාව ඇත්ත වුණත් මේ වගේ දේවල් ගැන සිතිය යුත්තන් නොසිතන එක නෙ වරද. වැඩිය ඕනෙ නෑ. ප්‍රදර්ශනේට කියලා ගස් ගෙඩි පිටින් ගෙනත් හිටෝපු ඒවා වුණත් මොන තරම් අපරාද ද?
ReplyDelete